ନିଧି ଅଜାର ଆତ୍ମକାହାଣୀ

ପୂର୍ବ କମ୍ପାନୀରୁ resignation ଦେଇ ନୋଟିସ ପିରିୟଡ଼ରେ ଥାଏ । ନୋଟିସ ପିରିୟଡ଼ର ଅନ୍ତିମ ଦୁଇ ସପ୍ତାହ  । ବିଶେଷ କିଛି କାମ ନଥାଏ । ଏଇ ଫାଙ୍କା ସମୟରେ ଏମିତି ଏକ ଖିଆଲ ଆସିଲା, ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ନିଧି ଅଜା ଚରିତ୍ରକୁ ଜନ୍ମ ଦେଲା । ଟ୍ୱିଟରରେ ଓଡ଼ିଆରେ କିଛି ମଜାଳିଆ ଟ୍ୱିଟ ଲେଖିବା ପାଇଁ ତିଆରି କଲି ଏହି ପ୍ରୋଫାଇଲଟି ।

ଯେ କୌଣସି କାଳ୍ପନିକ କିମ୍ବା parody ପ୍ରୋଫାଇଲ କଲାବେଳେ ଏହାର ନାମକରଣ ବେଶ୍ ଗୁରୁତ୍ୱ ବହନ କରିଥାଏ  । ସ୍ଥିର କଲି profile ଟିର ନାଁ ଏମିତି ଏକ ଓଡ଼ିଆ ଚରିତ୍ର ଉପରେ ରଖିବି ଯାହାକୁ ନେଇ ଭବିଷ୍ୟତରେ କୌଣସି ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହେଉନଥିବ ଏବଂ ସବୁ ବର୍ଗର ଲୋକେ ବିନା ଦ୍ଵିଧାରେ follow କରିପାରୁଥିବେ । ତେଣୁ ଚିରାଚରିତ ପ୍ୟାରୋଡି ଏକାଉଣ୍ଟ ବଦଳରେ ଆମ ପିଲାବେଳର କାଳ୍ପନିକ ଚରିତ୍ର ନିଧି ବୁଢାକୁ ବାଛିଲି । ଯେହେତୁ ନିଧି ବୁଢ଼ା ନାଁ'ଟା ଟିକେ ଶ୍ରୁତିକଟୁ ଥିଲା ତେଣୁ ନାଁ'ରେ ଟିକେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ନିଧିଅଜା ରଖିଦେଲି । ପ୍ରଥମେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା, ସାମ୍ପ୍ରତିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ନେଇ କିଛି ମଜା ମଜା କଥା ପୁରା ଖାଣ୍ଟି କଥିତ ଓଡ଼ିଆରେ ଟ୍ୱିଟ କରିବି । କ୍ରମେ ଏହା ସହିତ ଛୋଟ କବିତା ସବୁ ଯୋଡିଲି ।

ଅନେକ ଯୁବ ବର୍ଗ ତତକ୍ଷଣାତ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟକୁ ପସନ୍ଦ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । କିଛି ଓଡ଼ିଆ ଟ୍ରେଣ୍ଡ (ଯଥା ପଖାଳ ଦିବସ, ଉତ୍କଳ ଦିବସ ଇତ୍ୟାଦି) ସହାୟତାରେ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟ ପହଞ୍ଚିଲା ଅନେକ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ସାମନାରେ । ଏବଂ ଏଇଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ନିଧିଅଜାର ବିଧିବଦ୍ଧ ଯାତ୍ରା ।

ମଝିରେ କୌଣସି ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାମରେ ଏତେ ବୀତସ୍ପୃହ ହୋଇଯାଇଥିଲି ଯେ, ଏ profileକୁ ବନ୍ଦ କରି ନିଜ ଦୈନନ୍ଦିନ କାମରେ ମନ ଦେବାକୁ ଭାବିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳକୁ ଏ ନିଧିଅଜା ପ୍ରୋଫାଇଲ ମୋର ଆଉ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସମ୍ପତ୍ତି ହୋଇନଥିଲା । ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ମାନଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ପୁଣି ଫେରିଲି । ପୁଣି ଚାଲୁ ରହିଲା ନିଧି ଅଜାର ଟ୍ୱିଟ ଧାରା ।

ଯେହେତୁ ଓଡ଼ିଆ ଟ୍ୱିଟର userଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବହୁତ କମ୍, ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଜାଣିସାରିଛନ୍ତି କିଏ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟ ପଛର ଲୋକ । ଅଧିକାଂଶ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି । ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ହେଲେ ମୁଁ ନିଜେ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ । କାରଣ ନିଧି ଅଜା ସହ ମୋର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ କିଛି ବି ନାହିଁ । ଅସଲ ପରିଚୟ ଜାଣିଲେ ବି ମୋ ଠାରୁ ନିଧିଅଜା ପରି କିଛି quality ପାଇବା କଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । ପିଲାବେଳେ କେତେବେଳେ କେମିତି ଗପ ଲେଖୁଥିଲି । କୌଣସି ଗପ ଲେଖିଲା ବେଳେ ମୁଁ ନିଜେ ନିଜକୁ ସେ ଚରିତ୍ରଟି ବୋଲି ଭାବି ଗପ ଲେଖେ । ଏମିତିକି ଲେଖିଥିବା କିଛି ଗପର ମୁଖ୍ୟ ଚରିତ୍ର ନାରୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ତେଣୁ ଅଜା ଚରିତ୍ର ପାଇଁ ବେଶୀ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଲାନି । ଜେଜେ, ଅଜା କିମ୍ୱା ଗାଁ'ର ବୟସ୍କ ମାନଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା, ଚାଲିଚଳନକୁ ଟିକେ ନିରେଖି ମନେ ପକାଇଲେ, ଏ ଚରିତ୍ର ଗତିଶୀଳ ହୋଇଯାଏ ଆପେ ଆପେ  ।

ଆଜି ଏତେ ସବୁ କହିବାର କାରଣ କଣ !

2016 ର ଶେଷ ରାତି । ଭାବିଲି ନୂଆ ବର୍ଷ ପାଇଁ କଣ ଦି ଧାଡି ଲେଖିବି ବୋଲି । କିଛି ମୁଣ୍ଡକୁ ଜୁଟିଲାନି ତେଣୁ ଏସବୁ ଲେଖୁଛି ।

ଶେଷରେ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନୂଆ ବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ । ପ୍ରଭୂ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ କୃପାରୁ ସଭିଙ୍କ ପାଇଁ ନୂଆ ବର୍ଷ ମଙ୍ଗଳମୟ ହେଉ ।

ବିଦାୟ ୨୦୧୬

୨୦୧୬ ମନେ ରହିବ ଛିଡା ହେବା ପାଇଁ । ସ୍ଵେଚ୍ଛାକୃତ ଭାବେ ହେଉ କି ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ ହେଉ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଛିଡା ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା ଏ ବର୍ଷ କେତେବେଳେ ନା ନାହିଁ କେତେବେଳେ । କେବେ ଗର୍ବରେ ଛାତି ଫୁଲେଇ ଆମେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲୁ ତ କେବେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲୁ ଲଜ୍ଜାରେ ମଥାନତ କରି ।

ସୁପ୍ରୀମକୋର୍ଟ ଲୋକଙ୍କୁ ସିନେମା ହଲରେ ଛିଡା ହେବାକୁ ନିୟମ ତିଆରି କରିଥିଲେ ତ ମୋଦି ଆଜ୍ଞା ଛିଡା ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରାଇଥିଲେ ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଉ ATM ଆଗରେ, ନୋଟବନ୍ଦୀ ଚଳାଇ । ସିନ୍ଧୁ, ସାକ୍ଷୀ ଆଦି ମହିଳାମାନେ ନିଜ କ୍ରୀଡ଼ା ନୈପୁଣ୍ୟତାରେ ବଶୀଭୂତ କରିଥିଲେ କ୍ରିକେଟ ପାଗଳ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ । ସାରା ଦେଶ ଗୌରବର ସହ ଛିଡା ହୋଇଥିଲା ରିଓ ଅଲମ୍ପିକ୍ସରେ ସେମାନଙ୍କର ଅତୁଳନୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା କୌଶଳ ଦେଖି  । ଭାରତୀୟ ସେନାର ରାତି ଅଧିଆ ସର୍ଜିକାଲ ଆକ୍ରମଣ ସାରା ଦେଶରେ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା । ସାରା ଦେଶବାସୀ ଏକାଠି ଛିଡା ହୋଇ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇଥିଲେ ବୀର ସୈନିକଙ୍କ ସାହାସିକତାକୁ ।

ସେମିତି କିଛି ଘଟଣା କାଠଗଡ଼ାରେ ଛିଡା କରେଇଥିଲା ଆମ ସଭ୍ୟ ସମାଜର ପାରିବାପଣିଆକୁ ।  ନଗଡା ଶିଶୁ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟଣା ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଶାସନକୁ କାଠଗଡ଼ାରେ ଛିଡା କରେଇଥିଲା ତ ଦାନ ମାଝି ଘଟଣା ଛିଡା କରେଇଥିଲା ପ୍ରଶାସନ ସମେତ ଶହ ଶହ NGO ସଂସ୍ଥାଙ୍କୁ ।

ଖାଲି ମଣିଷ କାହିଁକି ଭଗବାନ ବି ଏ ଛିଡା ହେବାରୁ ବାଦ ପଡି ନଥିଲେ ଏ ବର୍ଷ । ସେବାୟତଙ୍କ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଚରମ ସୀମାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା ଆଉ ନୀଳାଦ୍ରି ବିଜେ ବେଳେ ଚାରମାଳ ଉପରେ ଘଣ୍ଟାଧିକ ସମୟ ଛିଡା ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା ସ୍ୱୟଂ ସୁଦର୍ଶନ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ।

ହେଲେ ବର୍ଷ ୨୦୧୬ର ସବୁଠୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ ଥିଲା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ଅନୁପ୍ରବେଶ । ରଜ ହେଉ କି ଅଷ୍ଟମୀ, ନୂଆଖାଇ ହେଉ କି ରଥଯାତ୍ରା, ରସଗୋଲା ହେଉ କି ପଖାଳ । ଅନଲାଇନ ଓଡ଼ିଆ ସବୁ ସମୟରେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲେ କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶେଇ ଆଉ  କରିଥିଲେ ଓଡ଼ିଆମି । ଉଡ଼େଇଥିଲେ ଉତ୍କଳର ଧ୍ୱଜା ସାରା ଦେଶରେ ।

ଡାଏରୀ କିମ୍ବା କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ପୃଷ୍ଠାରୁ ଚାଲିଯାଇ ସ୍ମୃତିଟିଏ ବନିଯିବା ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଶେଷଥର ପାଇଁ "ବିଦାୟ ୨୦୧୬" ଛିଡା ହୋଇ (ଏହାକୁ standing ovation ମଧ୍ୟ କହିପାରନ୍ତି)।

ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ

"ସୁପ୍ରିମ କୋର୍ଟରୁ ଅଡ଼ର ଆସିଛି ସବୁ ଫିଲିମ ହଲରେ ଆଗେ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ବାଜିବ ଓ ସବୁ ଲୋକ ଠିଆ ହୋଇ ସମ୍ମାନ ଦେବେ, ତା'ପରେ ଯାଇ ଫିଲିମ ଚାଲିବ ।" ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ଚେୟାର ଉପରେ ବସି ଗୋଡ଼ ଦିଇଟାକୁ ଲମ୍ବେଇ ଦେଇ ଖବରକାଗଜ ଭିତରେ ମୁଣ୍ଡଟାକୁ ସେଇମିତି ଗଳେଇ ରଖି କହିଲେ ଜଟିଆ ବାବୁ ।

ପାଖକୁ ଲାଗି ଆଉ ଗୋଟେ ଚେୟାର ଉପରେ ବସି ସେଇ ଖବରକାଗଜର ଆଉ ଗୋଟେ ପୃଷ୍ଠାରୁ ଦୁଷ୍କର୍ମ ଅପରାଧ ବିଷୟରେ ମନ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ପଢ଼ୁଥିବା ନରିଆ ଦାସ କଥାଟିକୁ ଭିତରକୁ ନନେଇ ସେମିତି ନିଜ ପଢା ଜାରି ରଖିଲେ । ଭିତରେ କ୍ୟାରମ ଖେଳ ଭିତରେ ମଜ୍ଜି ଯାଇଥିବା କ୍ଲବ ପିଲାମାନେ ବି ଜଟିଆର କଥାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ନଦେଇ ନିଜ ଖେଳରେ ମଜ୍ଜି ରହିଲେ ।

                                      (ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଫୋଟୋ, ଭାୟା - ଗୁଗୁଲ ସର୍ଚ୍ଚ )

ଜଟିଆ ବାବୁ.. ନା ସେ କୋଉ ସରକାରୀ ଅଫିସର ନା କୋଉ ମନ୍ତ୍ରୀ କି ଏମେଲେ । ହେଲେ ଏ ଜଟିଆ ନାଁ ପଛରେ ସାଙ୍ଗିଆ ବାବୁ କିଏ ପ୍ରଥମେ ଲଗେଇଥିଲା ତାହାର କୌଣସି ଐତିହାସିକ ରେକର୍ଡପତ୍ର ନାହିଁ । ଗାଁ ରେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ଜଟିଆ ବାବୁ କୁହନ୍ତି । ସେ ଏକାଧାରରେ ଜଣେ କୁଜି ନେତା, ଛୋଟ ଠିକାଦାର ଓ ପୁଲିସ ଖବରି । ଦିନର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ତାଙ୍କର ଏହି କ୍ଲବ ଘର ଆଗରେ ନହେଲେ ପଞ୍ଚାୟତ ଅଫିସ ଆଗରେ କଟେ । ଆଞ୍ଚଳିକ ରାଜନୀତି ଛଡା ଜାତୀୟ ରାଜନୀତିରେ ତାଙ୍କର ଅଗାଧ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ । ପାନ ଚୋବେଇ ଚୋବେଇ ଦାନ୍ତ ସବୁ ଈଷତ କଳା କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ବୟସ ପାଖାପାଖି ପଚାଶ ହେବ କିନ୍ତୁ ନିଶ ଓ କେଶକୁ ବରାବର କଳା କରି ବୟସକୁ ଦଶ ବର୍ଷ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେବାର ଅପଚେଷ୍ଟା  କରନ୍ତି ସବୁବେଳେ ।

କଥାଟିକୁ କେହି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉନଥିବାର ଦେଖି ଗୋଟେ ଖଣ୍ଡି କାଶ ମାରି ଭଲ୍ୟୁମ ଟିକେ ବଢ଼େଇ ଦେଲେ ଜଟିଆ ବାବୁ ।

"ଗଣେଶ ପୂଜାକୁ ଆମେ ଯୋଉ ମେଲୋଡି ଆୟୋଜନ କରୁଛେ, ସେଥିରେ ପ୍ରଥମେ ଏ ଜାତୀୟ ସଂଗୀତ ଗାନକୁ ରଖିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ପିଲାମାନେ? ପ୍ରଦୀପ ପ୍ରଜ୍ବଳନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପରେ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାନ । ଲୋକ ତ ଏମିତିରେ ପେଣ୍ଡାଲ ତଳେ ଛିଡାହୋଇ ମେଲୋଡି ଦେଖନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଆଉ ଠିଆ ହେବାକୁ ଅତିରିକ୍ତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବନି । ନୂଆ ଦେଶଭକ୍ତି କାମ ଗୋଟେ କରି ଆମ କ୍ଳବର ମଧ୍ୟ ସୁନାମ ହୁଅନ୍ତା ।"

"ଭଲ କଥାଟିଏ କହିଲ ଜଟିଆ ଭାଇ । ନିଶ୍ଚୟ କରାଯାଉ ।"

କ୍ୟାରମ ବୋର୍ଡରେ କୁଇନ ପଛରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବା ଟୁବୁଲା ମନକୁ କଥାଟା ପାଇଗଲା ପୁରା । ନିକଟସ୍ଥ ଡ଼ିଡ଼ି (ଧୃତହରି ଦାସ) କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ତିନି ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ କଳାରେ ପାଠ ପଢ଼େ ଟୁବୁଲା ।  କଲେଜ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଓ କଲେଜରୁ ଆସିବା ପରେ କିଛି ଘଣ୍ଟା ଏହି କ୍ଲବରେ କଟେଇବା ହେଲା ତା'ର ଦୈନନ୍ଦିନ କାମ । ବାପା ପ୍ରାଥମିକ ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ । ତେଣୁ ଘର ଚିନ୍ତା କିଛି ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଏନି ଟୁବୁଲା । କ୍ଲବ ଘର ଓ ଗାଁ କ୍ରିକେଟ ଟିମ ପାଇଁ ଜୀବନଟା ତା'ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସର୍ଗ ।

"ହଁ ସେଇଆ ହେଉ ।"

ଗୁଟଖା ଛେପ ଭର୍ତ୍ତି ପାଟିକୁ ଉପରକୁ ଟେକି କଥାଟିକୁ ସମର୍ଥନ କଲା ସହ କ୍ୟାରମ ଖେଳାଳୀ ରାମା ।  ସଙ୍ଗେସଙ୍ଗେ ବଡ଼ ପାଟିରେ ଘୋଷଣା ହୋଇଗଲା ଏବର୍ଷ ଗଣେଶ ପୂଜାରେ ମେଲୋଡି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପୂର୍ବରୁ ଜାତୀୟ ସଂଗୀତ ଗାନ କରାଯିବ । କଥାଟା ନିକଟସ୍ଥ ପାନ ଦୋକାନ ଓ ଚା ଦୋକାନରେ ଭଲ ଖଟିର ଖୋରାକ ଯୋଗାଇଲା ।


ସାଇକେଲକୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ରଖି ଚା' ଦୋକାନ ଚାଳି ଭିତରକୁ ପଶୁ ପଶୁ ଭିତରୁ କିଏ ଜଣେ କହିଲା, "ଆରେ ଗୋପାଳ, ଶୁଣିଲୁଣି ନା !  ଏବର୍ଷ  ଜନଗଣମନ ବୋଲାଯିବ ଗଣେଶ ପୂଜା ମେଲୋଡି ପୂର୍ବରୁ । ତୁ ଜାଣିଛୁ ନା ନାହିଁ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ କଣ? ହେ ହେ.."

ଚା' ଦୋକାନ ଚାଳି ଭିତରୁ ଦୁଇ ତିନି ଜଣଙ୍କ ହାସ୍ୟରୋଳ ଶୁଣାଗଲା ଏକ ସାଙ୍ଗରେ ।

ଏଇମିତି ଗାଁ ଛକ କି ଦୋକାନ ଖଟିରେ ଥଟ୍ଟା ପରିହାସର ପାତ୍ର ହେବାଟା ଗୋପାଳ ପାଇଁ କିଛି ନୂଆ ନୁହେଁ । ବୈରାଗୀ ସନ୍ୟାସୀଟିଏ ଭଳି ସେ କିନ୍ତୁ ଥାଏ ଏସବୁ ବିଷୟରୁ ନିର୍ବିକାର । ଗରିବ ଚାଷୀଟିଏ ଗୋପାଳ । ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା ବେଳେ ତା ବାପା ଚାଲିଗଲା । ସେହିଦିନ ଠାରୁ ତା ଜୀବନ କଟୁଛି ବିଲ ମାଟିରେ । ଘରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ଦୁଇଟା ପିଲା । ନାହିଁ ନାହିଁର ସଂସାର । ଏ ଦୁନିଆରେ କଣ ଘଟୁଛି ସେସବୁ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ପଶେନି । ଅନେକ ସମୟରେ ସେ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ କିଛି କିଛି । କେତେବେଳେ ଭେଣ୍ଡି ଗଛରେ ଔଷଧ ପକେଇବାକୁ ହେବ ତ କେତେବେଳେ ବିଲାତି ବୁଦାରେ ପାଣି ମଡ଼େଇବାକୁ ହେବ.. ଏମିତି କଥା ସବୁ ଆସି ତା ଭାବନାକୁ ବିଗାଡି ଦିଅନ୍ତି । ସେ ପୁଣି ଫେରିଯାଏ ତା ବିଲବାଡ଼ି ଓ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରକୁ ।

ଚା ଗିଲାସଟା ଦୋକାନୀ ହାତରୁ ଆଣି ଚାଳି ଭିତରେ ହସୁଥିବା ମୁହଁ ମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଶୁଖିଲା ମୁହଁରେ ପଚାରିଲା ଗୋପାଳ,

"ପୂଜା ଚାନ୍ଦା ସେଇଆ ରହିବ ନା ବଢ଼ାଯିବ ଏ ସନ?"