ନିଧି ଅଜାର ଆତ୍ମକାହାଣୀ

ପୂର୍ବ କମ୍ପାନୀରୁ resignation ଦେଇ ନୋଟିସ ପିରିୟଡ଼ରେ ଥାଏ । ନୋଟିସ ପିରିୟଡ଼ର ଅନ୍ତିମ ଦୁଇ ସପ୍ତାହ  । ବିଶେଷ କିଛି କାମ ନଥାଏ । ଏଇ ଫାଙ୍କା ସମୟରେ ଏମିତି ଏକ ଖିଆଲ ଆସିଲା, ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ନିଧି ଅଜା ଚରିତ୍ରକୁ ଜନ୍ମ ଦେଲା । ଟ୍ୱିଟରରେ ଓଡ଼ିଆରେ କିଛି ମଜାଳିଆ ଟ୍ୱିଟ ଲେଖିବା ପାଇଁ ତିଆରି କଲି ଏହି ପ୍ରୋଫାଇଲଟି ।

ଯେ କୌଣସି କାଳ୍ପନିକ କିମ୍ବା parody ପ୍ରୋଫାଇଲ କଲାବେଳେ ଏହାର ନାମକରଣ ବେଶ୍ ଗୁରୁତ୍ୱ ବହନ କରିଥାଏ  । ସ୍ଥିର କଲି profile ଟିର ନାଁ ଏମିତି ଏକ ଓଡ଼ିଆ ଚରିତ୍ର ଉପରେ ରଖିବି ଯାହାକୁ ନେଇ ଭବିଷ୍ୟତରେ କୌଣସି ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହେଉନଥିବ ଏବଂ ସବୁ ବର୍ଗର ଲୋକେ ବିନା ଦ୍ଵିଧାରେ follow କରିପାରୁଥିବେ । ତେଣୁ ଚିରାଚରିତ ପ୍ୟାରୋଡି ଏକାଉଣ୍ଟ ବଦଳରେ ଆମ ପିଲାବେଳର କାଳ୍ପନିକ ଚରିତ୍ର ନିଧି ବୁଢାକୁ ବାଛିଲି । ଯେହେତୁ ନିଧି ବୁଢ଼ା ନାଁ'ଟା ଟିକେ ଶ୍ରୁତିକଟୁ ଥିଲା ତେଣୁ ନାଁ'ରେ ଟିକେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ନିଧିଅଜା ରଖିଦେଲି । ପ୍ରଥମେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା, ସାମ୍ପ୍ରତିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ନେଇ କିଛି ମଜା ମଜା କଥା ପୁରା ଖାଣ୍ଟି କଥିତ ଓଡ଼ିଆରେ ଟ୍ୱିଟ କରିବି । କ୍ରମେ ଏହା ସହିତ ଛୋଟ କବିତା ସବୁ ଯୋଡିଲି ।

ଅନେକ ଯୁବ ବର୍ଗ ତତକ୍ଷଣାତ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟକୁ ପସନ୍ଦ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । କିଛି ଓଡ଼ିଆ ଟ୍ରେଣ୍ଡ (ଯଥା ପଖାଳ ଦିବସ, ଉତ୍କଳ ଦିବସ ଇତ୍ୟାଦି) ସହାୟତାରେ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟ ପହଞ୍ଚିଲା ଅନେକ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ସାମନାରେ । ଏବଂ ଏଇଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ନିଧିଅଜାର ବିଧିବଦ୍ଧ ଯାତ୍ରା ।

ମଝିରେ କୌଣସି ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାମରେ ଏତେ ବୀତସ୍ପୃହ ହୋଇଯାଇଥିଲି ଯେ, ଏ profileକୁ ବନ୍ଦ କରି ନିଜ ଦୈନନ୍ଦିନ କାମରେ ମନ ଦେବାକୁ ଭାବିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳକୁ ଏ ନିଧିଅଜା ପ୍ରୋଫାଇଲ ମୋର ଆଉ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସମ୍ପତ୍ତି ହୋଇନଥିଲା । ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ମାନଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ପୁଣି ଫେରିଲି । ପୁଣି ଚାଲୁ ରହିଲା ନିଧି ଅଜାର ଟ୍ୱିଟ ଧାରା ।

ଯେହେତୁ ଓଡ଼ିଆ ଟ୍ୱିଟର userଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବହୁତ କମ୍, ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଜାଣିସାରିଛନ୍ତି କିଏ ଏ ଏକାଉଣ୍ଟ ପଛର ଲୋକ । ଅଧିକାଂଶ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି । ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ହେଲେ ମୁଁ ନିଜେ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ । କାରଣ ନିଧି ଅଜା ସହ ମୋର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ କିଛି ବି ନାହିଁ । ଅସଲ ପରିଚୟ ଜାଣିଲେ ବି ମୋ ଠାରୁ ନିଧିଅଜା ପରି କିଛି quality ପାଇବା କଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । ପିଲାବେଳେ କେତେବେଳେ କେମିତି ଗପ ଲେଖୁଥିଲି । କୌଣସି ଗପ ଲେଖିଲା ବେଳେ ମୁଁ ନିଜେ ନିଜକୁ ସେ ଚରିତ୍ରଟି ବୋଲି ଭାବି ଗପ ଲେଖେ । ଏମିତିକି ଲେଖିଥିବା କିଛି ଗପର ମୁଖ୍ୟ ଚରିତ୍ର ନାରୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ତେଣୁ ଅଜା ଚରିତ୍ର ପାଇଁ ବେଶୀ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିଲାନି । ଜେଜେ, ଅଜା କିମ୍ୱା ଗାଁ'ର ବୟସ୍କ ମାନଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା, ଚାଲିଚଳନକୁ ଟିକେ ନିରେଖି ମନେ ପକାଇଲେ, ଏ ଚରିତ୍ର ଗତିଶୀଳ ହୋଇଯାଏ ଆପେ ଆପେ  ।

ଆଜି ଏତେ ସବୁ କହିବାର କାରଣ କଣ !

2016 ର ଶେଷ ରାତି । ଭାବିଲି ନୂଆ ବର୍ଷ ପାଇଁ କଣ ଦି ଧାଡି ଲେଖିବି ବୋଲି । କିଛି ମୁଣ୍ଡକୁ ଜୁଟିଲାନି ତେଣୁ ଏସବୁ ଲେଖୁଛି ।

ଶେଷରେ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନୂଆ ବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ । ପ୍ରଭୂ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ କୃପାରୁ ସଭିଙ୍କ ପାଇଁ ନୂଆ ବର୍ଷ ମଙ୍ଗଳମୟ ହେଉ ।

ବିଦାୟ ୨୦୧୬

୨୦୧୬ ମନେ ରହିବ ଛିଡା ହେବା ପାଇଁ । ସ୍ଵେଚ୍ଛାକୃତ ଭାବେ ହେଉ କି ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ ହେଉ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଛିଡା ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା ଏ ବର୍ଷ କେତେବେଳେ ନା ନାହିଁ କେତେବେଳେ । କେବେ ଗର୍ବରେ ଛାତି ଫୁଲେଇ ଆମେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲୁ ତ କେବେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲୁ ଲଜ୍ଜାରେ ମଥାନତ କରି ।

ସୁପ୍ରୀମକୋର୍ଟ ଲୋକଙ୍କୁ ସିନେମା ହଲରେ ଛିଡା ହେବାକୁ ନିୟମ ତିଆରି କରିଥିଲେ ତ ମୋଦି ଆଜ୍ଞା ଛିଡା ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରାଇଥିଲେ ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଉ ATM ଆଗରେ, ନୋଟବନ୍ଦୀ ଚଳାଇ । ସିନ୍ଧୁ, ସାକ୍ଷୀ ଆଦି ମହିଳାମାନେ ନିଜ କ୍ରୀଡ଼ା ନୈପୁଣ୍ୟତାରେ ବଶୀଭୂତ କରିଥିଲେ କ୍ରିକେଟ ପାଗଳ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ । ସାରା ଦେଶ ଗୌରବର ସହ ଛିଡା ହୋଇଥିଲା ରିଓ ଅଲମ୍ପିକ୍ସରେ ସେମାନଙ୍କର ଅତୁଳନୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା କୌଶଳ ଦେଖି  । ଭାରତୀୟ ସେନାର ରାତି ଅଧିଆ ସର୍ଜିକାଲ ଆକ୍ରମଣ ସାରା ଦେଶରେ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା । ସାରା ଦେଶବାସୀ ଏକାଠି ଛିଡା ହୋଇ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇଥିଲେ ବୀର ସୈନିକଙ୍କ ସାହାସିକତାକୁ ।

ସେମିତି କିଛି ଘଟଣା କାଠଗଡ଼ାରେ ଛିଡା କରେଇଥିଲା ଆମ ସଭ୍ୟ ସମାଜର ପାରିବାପଣିଆକୁ ।  ନଗଡା ଶିଶୁ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟଣା ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଶାସନକୁ କାଠଗଡ଼ାରେ ଛିଡା କରେଇଥିଲା ତ ଦାନ ମାଝି ଘଟଣା ଛିଡା କରେଇଥିଲା ପ୍ରଶାସନ ସମେତ ଶହ ଶହ NGO ସଂସ୍ଥାଙ୍କୁ ।

ଖାଲି ମଣିଷ କାହିଁକି ଭଗବାନ ବି ଏ ଛିଡା ହେବାରୁ ବାଦ ପଡି ନଥିଲେ ଏ ବର୍ଷ । ସେବାୟତଙ୍କ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଚରମ ସୀମାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲା ଆଉ ନୀଳାଦ୍ରି ବିଜେ ବେଳେ ଚାରମାଳ ଉପରେ ଘଣ୍ଟାଧିକ ସମୟ ଛିଡା ହେବାକୁ ପଡିଥିଲା ସ୍ୱୟଂ ସୁଦର୍ଶନ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ।

ହେଲେ ବର୍ଷ ୨୦୧୬ର ସବୁଠୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ ଥିଲା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ଅନୁପ୍ରବେଶ । ରଜ ହେଉ କି ଅଷ୍ଟମୀ, ନୂଆଖାଇ ହେଉ କି ରଥଯାତ୍ରା, ରସଗୋଲା ହେଉ କି ପଖାଳ । ଅନଲାଇନ ଓଡ଼ିଆ ସବୁ ସମୟରେ ଛିଡା ହୋଇଥିଲେ କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶେଇ ଆଉ  କରିଥିଲେ ଓଡ଼ିଆମି । ଉଡ଼େଇଥିଲେ ଉତ୍କଳର ଧ୍ୱଜା ସାରା ଦେଶରେ ।

ଡାଏରୀ କିମ୍ବା କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ପୃଷ୍ଠାରୁ ଚାଲିଯାଇ ସ୍ମୃତିଟିଏ ବନିଯିବା ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଶେଷଥର ପାଇଁ "ବିଦାୟ ୨୦୧୬" ଛିଡା ହୋଇ (ଏହାକୁ standing ovation ମଧ୍ୟ କହିପାରନ୍ତି)।

ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ

"ସୁପ୍ରିମ କୋର୍ଟରୁ ଅଡ଼ର ଆସିଛି ସବୁ ଫିଲିମ ହଲରେ ଆଗେ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ବାଜିବ ଓ ସବୁ ଲୋକ ଠିଆ ହୋଇ ସମ୍ମାନ ଦେବେ, ତା'ପରେ ଯାଇ ଫିଲିମ ଚାଲିବ ।" ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ଚେୟାର ଉପରେ ବସି ଗୋଡ଼ ଦିଇଟାକୁ ଲମ୍ବେଇ ଦେଇ ଖବରକାଗଜ ଭିତରେ ମୁଣ୍ଡଟାକୁ ସେଇମିତି ଗଳେଇ ରଖି କହିଲେ ଜଟିଆ ବାବୁ ।

ପାଖକୁ ଲାଗି ଆଉ ଗୋଟେ ଚେୟାର ଉପରେ ବସି ସେଇ ଖବରକାଗଜର ଆଉ ଗୋଟେ ପୃଷ୍ଠାରୁ ଦୁଷ୍କର୍ମ ଅପରାଧ ବିଷୟରେ ମନ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ପଢ଼ୁଥିବା ନରିଆ ଦାସ କଥାଟିକୁ ଭିତରକୁ ନନେଇ ସେମିତି ନିଜ ପଢା ଜାରି ରଖିଲେ । ଭିତରେ କ୍ୟାରମ ଖେଳ ଭିତରେ ମଜ୍ଜି ଯାଇଥିବା କ୍ଲବ ପିଲାମାନେ ବି ଜଟିଆର କଥାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ନଦେଇ ନିଜ ଖେଳରେ ମଜ୍ଜି ରହିଲେ ।

                                      (ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଫୋଟୋ, ଭାୟା - ଗୁଗୁଲ ସର୍ଚ୍ଚ )

ଜଟିଆ ବାବୁ.. ନା ସେ କୋଉ ସରକାରୀ ଅଫିସର ନା କୋଉ ମନ୍ତ୍ରୀ କି ଏମେଲେ । ହେଲେ ଏ ଜଟିଆ ନାଁ ପଛରେ ସାଙ୍ଗିଆ ବାବୁ କିଏ ପ୍ରଥମେ ଲଗେଇଥିଲା ତାହାର କୌଣସି ଐତିହାସିକ ରେକର୍ଡପତ୍ର ନାହିଁ । ଗାଁ ରେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ଜଟିଆ ବାବୁ କୁହନ୍ତି । ସେ ଏକାଧାରରେ ଜଣେ କୁଜି ନେତା, ଛୋଟ ଠିକାଦାର ଓ ପୁଲିସ ଖବରି । ଦିନର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ତାଙ୍କର ଏହି କ୍ଲବ ଘର ଆଗରେ ନହେଲେ ପଞ୍ଚାୟତ ଅଫିସ ଆଗରେ କଟେ । ଆଞ୍ଚଳିକ ରାଜନୀତି ଛଡା ଜାତୀୟ ରାଜନୀତିରେ ତାଙ୍କର ଅଗାଧ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ । ପାନ ଚୋବେଇ ଚୋବେଇ ଦାନ୍ତ ସବୁ ଈଷତ କଳା କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ବୟସ ପାଖାପାଖି ପଚାଶ ହେବ କିନ୍ତୁ ନିଶ ଓ କେଶକୁ ବରାବର କଳା କରି ବୟସକୁ ଦଶ ବର୍ଷ ତଳକୁ ଖସେଇ ଦେବାର ଅପଚେଷ୍ଟା  କରନ୍ତି ସବୁବେଳେ ।

କଥାଟିକୁ କେହି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉନଥିବାର ଦେଖି ଗୋଟେ ଖଣ୍ଡି କାଶ ମାରି ଭଲ୍ୟୁମ ଟିକେ ବଢ଼େଇ ଦେଲେ ଜଟିଆ ବାବୁ ।

"ଗଣେଶ ପୂଜାକୁ ଆମେ ଯୋଉ ମେଲୋଡି ଆୟୋଜନ କରୁଛେ, ସେଥିରେ ପ୍ରଥମେ ଏ ଜାତୀୟ ସଂଗୀତ ଗାନକୁ ରଖିଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ପିଲାମାନେ? ପ୍ରଦୀପ ପ୍ରଜ୍ବଳନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପରେ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାନ । ଲୋକ ତ ଏମିତିରେ ପେଣ୍ଡାଲ ତଳେ ଛିଡାହୋଇ ମେଲୋଡି ଦେଖନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଆଉ ଠିଆ ହେବାକୁ ଅତିରିକ୍ତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବନି । ନୂଆ ଦେଶଭକ୍ତି କାମ ଗୋଟେ କରି ଆମ କ୍ଳବର ମଧ୍ୟ ସୁନାମ ହୁଅନ୍ତା ।"

"ଭଲ କଥାଟିଏ କହିଲ ଜଟିଆ ଭାଇ । ନିଶ୍ଚୟ କରାଯାଉ ।"

କ୍ୟାରମ ବୋର୍ଡରେ କୁଇନ ପଛରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବା ଟୁବୁଲା ମନକୁ କଥାଟା ପାଇଗଲା ପୁରା । ନିକଟସ୍ଥ ଡ଼ିଡ଼ି (ଧୃତହରି ଦାସ) କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ତିନି ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ କଳାରେ ପାଠ ପଢ଼େ ଟୁବୁଲା ।  କଲେଜ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଓ କଲେଜରୁ ଆସିବା ପରେ କିଛି ଘଣ୍ଟା ଏହି କ୍ଲବରେ କଟେଇବା ହେଲା ତା'ର ଦୈନନ୍ଦିନ କାମ । ବାପା ପ୍ରାଥମିକ ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ । ତେଣୁ ଘର ଚିନ୍ତା କିଛି ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଏନି ଟୁବୁଲା । କ୍ଲବ ଘର ଓ ଗାଁ କ୍ରିକେଟ ଟିମ ପାଇଁ ଜୀବନଟା ତା'ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସର୍ଗ ।

"ହଁ ସେଇଆ ହେଉ ।"

ଗୁଟଖା ଛେପ ଭର୍ତ୍ତି ପାଟିକୁ ଉପରକୁ ଟେକି କଥାଟିକୁ ସମର୍ଥନ କଲା ସହ କ୍ୟାରମ ଖେଳାଳୀ ରାମା ।  ସଙ୍ଗେସଙ୍ଗେ ବଡ଼ ପାଟିରେ ଘୋଷଣା ହୋଇଗଲା ଏବର୍ଷ ଗଣେଶ ପୂଜାରେ ମେଲୋଡି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପୂର୍ବରୁ ଜାତୀୟ ସଂଗୀତ ଗାନ କରାଯିବ । କଥାଟା ନିକଟସ୍ଥ ପାନ ଦୋକାନ ଓ ଚା ଦୋକାନରେ ଭଲ ଖଟିର ଖୋରାକ ଯୋଗାଇଲା ।


ସାଇକେଲକୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ରଖି ଚା' ଦୋକାନ ଚାଳି ଭିତରକୁ ପଶୁ ପଶୁ ଭିତରୁ କିଏ ଜଣେ କହିଲା, "ଆରେ ଗୋପାଳ, ଶୁଣିଲୁଣି ନା !  ଏବର୍ଷ  ଜନଗଣମନ ବୋଲାଯିବ ଗଣେଶ ପୂଜା ମେଲୋଡି ପୂର୍ବରୁ । ତୁ ଜାଣିଛୁ ନା ନାହିଁ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ କଣ? ହେ ହେ.."

ଚା' ଦୋକାନ ଚାଳି ଭିତରୁ ଦୁଇ ତିନି ଜଣଙ୍କ ହାସ୍ୟରୋଳ ଶୁଣାଗଲା ଏକ ସାଙ୍ଗରେ ।

ଏଇମିତି ଗାଁ ଛକ କି ଦୋକାନ ଖଟିରେ ଥଟ୍ଟା ପରିହାସର ପାତ୍ର ହେବାଟା ଗୋପାଳ ପାଇଁ କିଛି ନୂଆ ନୁହେଁ । ବୈରାଗୀ ସନ୍ୟାସୀଟିଏ ଭଳି ସେ କିନ୍ତୁ ଥାଏ ଏସବୁ ବିଷୟରୁ ନିର୍ବିକାର । ଗରିବ ଚାଷୀଟିଏ ଗୋପାଳ । ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା ବେଳେ ତା ବାପା ଚାଲିଗଲା । ସେହିଦିନ ଠାରୁ ତା ଜୀବନ କଟୁଛି ବିଲ ମାଟିରେ । ଘରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ଦୁଇଟା ପିଲା । ନାହିଁ ନାହିଁର ସଂସାର । ଏ ଦୁନିଆରେ କଣ ଘଟୁଛି ସେସବୁ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ପଶେନି । ଅନେକ ସମୟରେ ସେ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ କିଛି କିଛି । କେତେବେଳେ ଭେଣ୍ଡି ଗଛରେ ଔଷଧ ପକେଇବାକୁ ହେବ ତ କେତେବେଳେ ବିଲାତି ବୁଦାରେ ପାଣି ମଡ଼େଇବାକୁ ହେବ.. ଏମିତି କଥା ସବୁ ଆସି ତା ଭାବନାକୁ ବିଗାଡି ଦିଅନ୍ତି । ସେ ପୁଣି ଫେରିଯାଏ ତା ବିଲବାଡ଼ି ଓ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରକୁ ।

ଚା ଗିଲାସଟା ଦୋକାନୀ ହାତରୁ ଆଣି ଚାଳି ଭିତରେ ହସୁଥିବା ମୁହଁ ମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଶୁଖିଲା ମୁହଁରେ ପଚାରିଲା ଗୋପାଳ,

"ପୂଜା ଚାନ୍ଦା ସେଇଆ ରହିବ ନା ବଢ଼ାଯିବ ଏ ସନ?"

ଡିୟର ଜିନ୍ଦଗି

ବିମୁଦ୍ରାକରଣ ବେଳେ ଫିଲ୍ମ ଦେଖିବାକୁ ଯିବା ଏକ ରିସ୍କ । ଖୁଚୁରାର ଯେମିତି ସଙ୍କଟ ଚାଲିଛି ସେତେବେଳେ ପାଖରେ ଥିବା ଖୁଚୁରାକୁ ଫିଲ୍ମ ଦେଖିବାରେ ସାରିଦେବା ଆଦୌ ବୁଦ୍ଧିମାନର କାର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ  ।  କିନ୍ତୁ Dear Zindagi ର ଟ୍ରେଲର ଟିଭିରେ ଦେଖି କାହିଁକି ଲାଗିଲା ଯେ ଏ ଫିଲ୍ମଟି ଟିକେ ଭିନ୍ନ ଧରଣର ହୋଇଥିବ ।  ସାଇକେଲରେ ଆଲିଆ, ଶାହରୁଖ ଯାଉଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ ବହୁତ ଆକର୍ଷକ ଥିଲା । ଯେହେତୁ ଆଜିକାଲି ଅନଲାଇନର ସୁବିଧା ଚାରିଆଡେ ହୋଇଗଲାଣି ତେଣୁ ବିନା କ୍ୟାସରେ ଅନଲାଇନରେ ଟିକଟ କାଟି ଚାଲିଲି ଫିଲ୍ମ ଦେଖିବାକୁ ।

ଫିଲ୍ମରେ ଆଲିଆ ଜଣେ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ସିନେ-ଫୋଟୋଗ୍ରାଫର । ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ, ଆଧୁନିକା ଓ ସହରିଆ ଝିଅ । ସୁଟିଂ, ପାର୍ଟି, ଅନଲାଇନ ସପିଂ, ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ବୁଲାବୁଲି.. ଏ ହେଉଛି ତାର ନିତିଦିନିଆ କାମ । ଚିରା ଜିନ୍ସ ପେଣ୍ଟ ତାର ପ୍ରିୟ ପୋଷାକ । ଘରେ ରୋଷେଇ ଓ ଅନ୍ୟକାମ ପାଇଁ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟିଏ ଅଛି  ।  ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଫୋଟୋ କାନ୍ଥରେ ଲଗା ହୋଇଛି ଓ ବଦଳୁଛି ସମୟ ସହ ତାଳ ଦେଇ  ।  କେତେବେଳେ କାନ୍ଦି ପକାଉଛି  । କେତେବେଳେ ଦୁଇ ଗ୍ଲାସ ମଦ ଚଢେଇ ଓ ଲେମ୍ବୁ ଟିକେ ଚାଟିଦେଇ କାନରେ ଇୟରଫୋନ ଲଗେଇ ପାର୍ଟିରେ ଡ୍ୟାନ୍ସ କରୁଛି  । କେତେବେଳେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡର ନାଁ ରାଘବେନ୍ଦ୍ର ବୋଲି ରଘୁ ଆଚାର କିଣି ପକାଉଛି ତ କେତେବେଳେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଚାଲିଗଲେ ଆଚାର ଡବା ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଛି । କେତେବେଳେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଆଉ କାହା ସହ ନିର୍ବନ୍ଧ କରିଦେଲା ବୋଲି ଖବର ଶୁଣି କଞ୍ଚାଲଙ୍କା ଚୋବେଇ ପକାଉଛି । 

                                          (Dear Zindagi. ଫୋଟୋ : ଗୁଗୁଲ ସର୍ଚ୍ଚ )

ଆଲିଆ confused, ଫିଲ୍ମ ବନେଇଥିବା ଡାଇରେକ୍ଟର confused ଓ ହଲରେ ଫିଲ୍ମ ଦେଖୁଥିବା ଦର୍ଶକ ବି confused.

ହାଫ ଟାଇମ ହୋଇଛି । କିନ୍ତୁ ଏତେ କନଫୁଜନ ଭିତରେ ଆଉ ଉଠିକି ଯାଇ ମକା ଖଈ କି ମୃଦ୍ୟୁ ପାନୀୟ ଆଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲାନି ।

ଫିଲ୍ମରେ ଶାହରୁଖ ଜଣେ ମନୋଚିକିତ୍ସକ । ରୁହନ୍ତି ଏକୁଟିଆ । ସ୍ତ୍ରୀ ଛାଡପତ୍ର ଦେଇ ଚାଲି ଯାଇଛି । ଆଲିଆ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ନିଜ ମାନସିକ ଚିକିତ୍ସା କରୁଛି ଥେରାପିକ କ୍ଲାସ ଦ୍ୱାରା । ଫିଲ୍ମ ଗେଣ୍ଡା ସ୍ପିଡ଼ ଠାରୁ ଆହୁରି ମନ୍ଥର ଗତିରେ ଚାଲିଛି । ତିନି ଚାରୋଟି କ୍ଲାସ କଲାପରେ ଆଲିଆ ସୁସ୍ଥ ହୋଇଛି । ସେ ବୁଝି ପାରୁଛି ଚଉକି ବାଛିଲା ଭଳି କେମିତି ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ବାଛିବ ।

ଆହୁରି କିଛି କାହାଣୀ ଅଛି କିନ୍ତୁ ସବୁତକ ଲେଖି ଫିଲ୍ମର ପୁରା କାହାଣୀ ଖୋଲିଦେବା ଠିକ ହେବନି ।

ଭାରି ବୋରିଂ ଓ confused ଫିଲ୍ମ । ଇଚ୍ଛା ହେଲେ ନିଜ ରିସ୍କରେ ଯାଇ ଆପଣ ଦେଖି ପାରନ୍ତି ଏ ଫିଲ୍ମକୁ । ଗୀତ ଠିକ ଠାକ ଅଛି । ଫିଲ୍ମର ଲୋକେସନ ସବୁ ଅଧିକାଂଶ ଗୋଆରେ ସୁଟିଂ ହୋଇଛି । ଗୋଆର ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଜାଗା ସବୁ ଫିଲ୍ମରେ ଦେଖା ଯାଇଛି ।  କିନ୍ତୁ କାହାଣୀର ଗତିଶୀଳତା ଭାରି ସ୍ଲୋ ।  ନା ଇଏ ଏକ ଆର୍ଟ ଫିଲ୍ମ ନା ଏକ କମର୍ସିୟାଲ ଫିଲ୍ମ । ପାଞ୍ଚରୁ ମୋ ରେଟିଂ ରହିବ ଏ ଫିଲ୍ମକୁ ଦେଢ଼ (1.5) ଷ୍ଟାର ।

ଫିଲ୍ମ ରିଭିଉ ସରିଲା । ପୁଣି ଦେଖା ହେବ ଆଉ ଗୋଟେ ବ୍ଲଗ ଲେଖିଲେ ।  

ସୁଲତାଣ

ସୁଲତାଣ । ଅଜାର ଚଡ଼ିପିନ୍ଧା ଦିନର ମଇତ୍ର ଯାହାକୁ ଭୁବନେଶ୍ଵରିଆ ଓଡ଼ିଆରେ କହନ୍ତି ଲଙ୍ଗୋଟୟାର, ସଲମାନ ଖାନର ଫିଲ୍ମ ରିଲିଜ ହୋଇଥିଲା ଏଇ ସନ ପବିତ୍ର ଇଦ୍ ରେ ।  ଫିଲ୍ମ ପୋଷ୍ଟରରେ ଚଡ଼ିପିନ୍ଧା ଦିନର ମଇତ୍ରର ଚଡ଼ିପିନ୍ଧା ଫୋଟୁ ଦେଖିଦେଲା ପରେ ମନଟା ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ତେଣୁ ଲୁନାଟା ଧରି ଆଈକୁ ପଛ ସିଟରେ ବସେଇ ମୁଁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲି ପ୍ରଥମ ଦିନର ପ୍ରଥମ ସୋ ଦେଖିବା ପାଇଁ ସିନେମା ଘର ଅଭିମୁଖେ ।

ହରିୟାଣାର ଗୋଟେ ଗାଁର କେବୁଲ ବାଲା ହେଉଛି ସୁଲତାଣ । କେବୁଲ କନେକ୍ସନ ଦେବା ଓ ଡ଼ିସ ଆଣ୍ଟିନା ବିକିବା ଛଡା ବୁଲି ବୁଲି କଟି ଯାଇଥିବା ଗୁଡ଼ି ଗୋଟାଇବା ହେଉଛି ସୁଲତାଣର ଦୈନନ୍ଦିନ କାମ । ଏମିତି ଗୋଟେ କଟି ଯାଇଥିବା ଗୁଡ଼ି ଗୋଟେଇବାକୁ ଯାଇ ସୁଲତାଣର ଦେଖାହୁଏ ନାତୁଣୀ ଅନୁଷ୍କା ସହ । ନାତୁଣୀ ଅନୁଷ୍କା ଯଦିଓ ତନୁପାତେଳି କିନ୍ତୁ ସେ ଏଇ ଫିଲ୍ମରେ ସାଜିଛି ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ କୁସ୍ତିଯୋଦ୍ଧା ଚମ୍ପିୟାନ, ପହିଲିମାନ ଆରିଫା । ଆରିଫାକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ପ୍ରେମର ଗୁଡ଼ି ସୂତାରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇଯାଇଛି ପରିଣତ ବୟସରେ ଉପନୀତ ସୁଲତାଣ । "ବେବିକୁ ବେସ ପସନ୍ଦ ହେ" ଗୀତ ଗାଇ ଡିଆଁକୁଦା କରିଛି । ହେଲେ ପହିଲିମାନ ଆରିଫାର ମନ ଜିତି ପାରିନି ସେଥିରେ । ମନ ଜିତିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ସୁଲତାଣ ଯୋଗ ଦେଇଛି ଗାଁର କୁସ୍ତି ଆଖଡ଼ାରେ । ତା ପରେ ଗାଁ ଆଖଡ଼ାରୁ ଯାଇଛି ରାଜ୍ୟ ସ୍ତରୀୟ ଓ ବିଶ୍ୱ ସ୍ତରୀୟ କୁସ୍ତି ପ୍ରତିଯୋଗିତାକୁ  । ସବୁଠି ସୁଲତାଣ ଧୋବା ତୁଠର ଲୁଗା ପରି ଉଠେଇ କାଚି ପକେଇଛି ଅପର ପଟର ପ୍ରତିଯୋଗୀକୁ । ଯାହାକୁ ଭୁବନେଶ୍ଵରିଆ ଓଡ଼ିଆରେ କହନ୍ତି "ଧୋବି ପଛାଡ" ।  ଏସବୁ ମଝିରେ ସଙ୍ଗୀତଜ୍ଞ ମିକା ନନାଙ୍କର ଗୀତ ଆସିଛି "440 ଭୋଲ୍ଟ ଲାଗିଗଲା ଛୁଣେ ସେ ତେରେ" । ଆଉ ତାହା ସହିତ ସୁଲତାଣ ପ୍ରେମରେ ପଡି ଯାଇଛି ଆରିଫା ।

ପ୍ରେମ, ବାହାଘର ଓ ତାପରେ ମତାନ୍ତର । ସରିଛି ପ୍ରଥମାର୍ଦ୍ଧ । ମକା ଭଜା ଓ ଥଣ୍ଡା ପାନୀୟ ଆଣି ଆସିଲା ପରେ ଶାଢ଼ୀ ଦୋକାନ ବିଜ୍ଞାପନ, ଗହଣା ଦୋକାନ ବିଜ୍ଞାପନ, ମୁକେଶ ବିଜ୍ଞାପନ ଆଦି ସରିଲା ପରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ଦ୍ଵିତୀୟାର୍ଦ୍ଧ  ।

ଜଣେ ପୋଖତ ଫିଲ୍ମ ରିଭିଉ-ଜ୍ଞ ଫିଲ୍ମ ରିଭିଉ କଲାବେଳେ ପୁରା ଷ୍ଟୋରି ଖୋଲି ଦିଏନାହିଁ । ଅଜା ଯେହେତୁ ଜଣେ ପୋଖତ ଫିଲ୍ମ ରିଭିଉଜ୍ଞ ତେଣୁ ଆଗ କାହାଣୀ ଆଉ ନକହି ଏଇ ସଜେସଣ ଦେବ ଯେ, ଫିଲ୍ମକୁ ନିଜେ ସବୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ।

ପାଞ୍ଚରୁ ଅଜା ଦେବ ଏଇ ଫିଲ୍ମକୁ ସାଢେ ତିନି ତାରା । ଭଲ ଭଲ ଗୀତ ଅଛି ଏ ଫିଲ୍ମରେ ଓ ବିନା ଧକଡ଼ ଚକଡ଼ରେ ଫିଲ୍ମଟି ଚାଲିଛି ଭଲ ସ୍ପିଡ଼ରେ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷଯାଏ ।  ପଇସା ଅସୁଲ ହେଲା ଭଳି ଫିଲ୍ମ ହେଉଛି ସୁଲତାଣ ।

ମଣିଷପଣିଆ

ପୁଣି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ବର୍ଷା ।

ଏ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ବର୍ଷାଟା ହେଲେ ଭାରି ବିରକ୍ତ ଲାଗେ ସତରେ । ରାସ୍ତାଘାଟର ଅବସ୍ଥା ଏବେ ଯାହା, ସେଥିରେ ପୁଣି ଅଫିସ ଫେରନ୍ତା ଗାଡ଼ି ମଟରର ଜାମ୍ । ଅସମ୍ଭବ ଭିଡ଼, ସ୍ଲୋ ଟ୍ରାଫିକ ଓ ଅଣନିଶ୍ଵାସୀ କରି ପକାଉଥିବା ଗାଡିର ଧୂଆଁ ! ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ହେଲାନି ଯେ ତା ଉପରେ ଏ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା ।

କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘଟା ପୁରା ଘୋଟିକି ରଖିଛି ଆକାଶକୁ । ତା ଭିତରେ ଥଣ୍ଡା କାଲୁଆ ପବନବି କୋଉଠୁ ଚାଲି ଆସୁଛି ମଝିରେ ମଝିରେ । ଅନ୍ୟ ସମୟ ହୋଇଥିଲେ ରାସ୍ତା କଡ଼ର ଧାଡି ବନ୍ଧା LED ଲାଇଟର ତୋଫା କିରଣରେ ଝରି ପଡୁଥିବା ରିମଝିମ ବର୍ଷା ଟୋପାକୁ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଦଣ୍ଡେ ମନ ପୁରାଇ ଦେଖିଥାନ୍ତି । ହେଲେ ଜୋରଦାର ବର୍ଷା ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବାକୁ ହେବ । ସପ୍ତାହର ମଧ୍ୟ ଭାଗରେ ଏମିତି ଭିଜିବାଟା ଭାରି ରିସ୍କ । ଦେହ ଅସୁସ୍ଥ ହେଲେ ବିଶ୍ରାମ ନେବାକୁ ବି ସମୟ ମିଳିବନି ।
ରାସ୍ତା ଫାଙ୍କା ଥିଲେ କୋଡ଼ିଏ ମିନିଟ ସମୟ ଲାଗେ ଅଫିସରୁ ଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୂରତା । କିନ୍ତୁ ଏ ବର୍ଷା ଓ ସନ୍ଧ୍ୟା ଟ୍ରାଫିକରେ କମସେ କମ 45 ମିନିଟ ସମୟ ଲାଗିବ । ହେଲେ ଏ ଦୁଇ ଚକିଆ ଯାନର ଗୋଟିଏ ସୁବିଧା ହେଲା, ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଏ ଯାନଟି ଭଲ କାମ ଦିଏ । ଭିଡ଼ ଭିତରେ ଏ ଗଳି ଛପି ଚାଲିଯିବ ଆଗକୁ, ଯେଉଁଠି ଚାରି ଚକିଆ ଯାନ ଚାହିଁ ରହିଥିବେ ଅସହାୟ ହୋଇ ।

ଆଗ ଟ୍ରାଫିକ ସିଗନାଲରୁ ଡାହାଣକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ମୋତେ । କାରଣ ଏଇଟା ସର୍ଟ-କଟ ରୁଟ୍ ଓ ଏପଟେ ରାସ୍ତାଟା ବି ପୁରା ଫାଙ୍କା ଥାଏ । ଭିଡ଼ କାଟି ଠିକ ସିଗନାଲ ପାଖାପାଖି ହେଲା ବେଳକୁ ସିଗନାଲ ଆଲୁଅ ହୋଇଗଲା ରେଡ୍ । ଏବେ ଗାଡି ଉପରେ ବସି ଓଲଟା ଗଣତି କର ।
75, 74, 73...4, 3, 2, 1.. ଗ୍ରୀନ ।
ଡାହାଣ ଇଣ୍ଡିକେଟର ଟା ଦେଇ ମୁଁ ଚାଲିଲି ଡାହାଣ ପଟ ରାସ୍ତାକୁ । ଟିକେ ଆଗରେ 25/26 ବର୍ଷର ପିଲାଟିଏ ଛିଡା ହୋଇ ହାତ ଦେଖାଇ ଲିଫ୍ଟ ମାଗୁଛି । ମୋ ବାଇକ ର ପଛ ସିଟ ଖାଲି ଥିବାର ଦେଖି ଅଧିକ ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇ ରାସ୍ତା ଉପରକୁ ଟିକେ ମାଡି ଆସି ପିଲାଟି ଦେଖେଇଲା ଲିଫ୍ଟ ମାଗିବାର ସଂକେତ ।

ଏମିତିରେ ମୋତେ କାହାକୁ ଲିଫ୍ଟ ଦେବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନି । ଗାଡ଼ି ରୋକି ଚିହ୍ନା ନଥିବା ଅଜଣା ଲୋକକୁ ସାଙ୍ଗରେ ବସେଇ କିଏ ନେଉଛି । ମୁଁ ପ୍ରାୟ ଅଟକେ ନାହିଁ ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତିରେ, ଯଦି ଲିଫ୍ଟ ମାଗୁଥିବା ଲୋକଟି ନିହାତି ଅସୁବିଧାରେ ପଡିନି । ଅଟୋରେ ଗଲେ ଦଶ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ପଡିବ ବୋଲି ଅନେକ ଲୋକ ଏଇମିତି ଲିଫ୍ଟ ମାଗି ଯିବାପାଇଁ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି । ପିଲାଟିକୁ ଦେଖି ନଦେଖିଲା ଭଳି ମୁଁ କ୍ରସ କରି ଚାଲିଗଲି ବାଇକରେ ।

ରାସ୍ତା ଆଗକୁ ପୁରା ଫାଙ୍କା ଥାଏ । ତେଣୁ ଗାଡିର ସ୍ପିଡ଼ ଟିକେ ବଢ଼େଇ ଦେଇଥାଏ ମୁଁ । ହଠାତ ମଝି ରାସ୍ତାରେ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଯାଉଥିବା କାର ଟି ଅସମ୍ଭବ ଭାବରେ ସ୍ପିଡ଼ କମେଇ ଦେଲା ଠିକ ମୋ ଆଗରେ । ମୁଁ ଗାଡିର ସ୍ପିଡ଼ କମେଇ ବାଁ ପଟକୁ ଯଥାସମ୍ଭବ କାଟି ନେଉ ନେଉ ଓଦା ରାସ୍ତାରେ ବାଇକ ସ୍କିଡ଼ କରିଗଲା । ଯଦିଓ ବିଶେଷ ବଡ଼ ଦୁର୍ଘଟଣାଟିଏ ନଥିଲା କିନ୍ତୁ ପଡ଼ିଗଲି ମୁଁ  ଓ ମୋ ଗୋଡ଼ଟି ରହିଗଲା ବାଇକ ତଳେ । କାର ର ଡ୍ରାଇଭର ମୋବାଇଲରେ କଲ ରିସିଭ କରୁଥିଲା ବୋଧେ । ମୁଁ ପଡିଯିବା ଦେଖି ସେ ପୁଣି କାର ସ୍ପିଡ଼ ବଢ଼େଇ ସେ ଜାଗାରୁ ଉଭାନ ହୋଇଗଲା ।

ବାଇକ ଭିତରୁ ଗୋଡ଼କୁ କାଢି ଉଠିବାକୁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ ବାରମ୍ବାର କିନ୍ତୁ ସେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମୋ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ଭବ ହେଉ ନଥାଏ ଗୋଡ଼କୁ କାଢିବା । ଏହି ସମୟରେ ପିଲାଟିଏ ପଛରୁ ଦୌଡ଼ିଆସି ବାଇକକୁ ଟେକି ଧରିଲା । ସାଇଡରେ ଗାଡିକୁ ରଖିଦେଇ ମୋ ହାତ ଧରି ଉଠେଇ ବସେଇଲା । ବିଶେଷ କିଛି ଆଘାତ ହୋଇ ନଥାଏ ମୋର । ଖାଲି ଟିକେ ଆଞ୍ଚୁଡି ହୋଇଯାଇଥାଏ ଯାହା ।

ଟିକେ ଝାଡ଼ି ଝୁଡି ହୋଇ ମୁଁ ଜୁଟାଉଥାଏ ସାହସ ପିଲାଟିର ମୁହଁକୁ ସିଧା ଚାହିଁ ଥ୍ୟାଙ୍କସ୍ କହିବା ପାଇଁ..

ଗଜିଆର ବାହାଘର

ଅନେକ ଦିନ ତଳର କଥା ।

ଆରେ ରୁହ ରୁହ.. ଅନେକ ଦିନ ତଳର ମାନେ ରାଜା ରାଜୁଡା ସମୟର କଥା କହୁନି ମ । ସେକଥା କହିଲେ କେହି ଶୁଣିବେନି ଆଉ ମୋ ଲେଖିବାର ମୂଲ୍ୟ ବି କିଛି ରହିବନି ।  ଆମ ସମୟର କଥାଟିଏ କହୁଛି । ଇଏ ସେଇ ସମୟର କଥା ଯେତେବେଳେ ମୋବାଇଲ ବିପ୍ଳବ ହୋଇ ନଥିଲା ପୃଥିବୀରେ । ଇଣ୍ଟରନେଟର ଜାଲ ଆସି ପହଞ୍ଚି ନଥିଲା ମଣିଷ ଜୀବନକୁ ଛନ୍ଦି ମନ୍ଦି ଅଣନିଶ୍ୱାସି କରିପକେଇବାକୁ । ମୋଟାମୋଟି ଉପରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ଏ ସେହି ସମୟର କଥା ଯେତେବେଳେ ମଣିଷର ଜୀବନ ଥିଲା ସରଳ । ହଁ, ତା' ମାନେ ମୋ କଥା ହେଉଛି ଏଇ କୋଡ଼ିଏ ତିରିଶ ବର୍ଷ ତଳର ।

ଗଜିଆର ବାହାଘର ପାଇଁ ଯେତେବେଳେ ମୂଷାଖଣ୍ଡି ଗାଁ ରୁ ମଧ୍ୟସ୍ଥି ନଣ୍ଡା ସାମୁଲ ପ୍ରସ୍ତାବ ନେଇ ଆସିଥିଲା, ସେତେବେଳେ କେହି ଭାବି ନଥିଲେ ଏତେ କମ ଦିନ ଭିତରେ ଓ ବିନା ଝିନଝଟରେ ବାହାଘରଟା ଠିକ ହୋଇଯିବ ବୋଲି । କଥାରେ ଅଛି ଯାହା ହାଣ୍ଡିରେ ଯାହା ପାଇଁ ଚାଉଳ ପକେଇଛି ସେ ଉପରବାଲା । ସବୁ ସେଇ ଯୋଗ ବରାଦର କଥା ।

ପ୍ରଥମେ ଗଜିଆର ଦାଦା ଓ ତାଙ୍କ ପଡ଼ିଶା ଘର ବିଶିଆ'ଇ ଯାଇ ଝିଅ ଦେଖା କାମଟି ସାରି ଦେଇଥିଲେ । ଝିଅଟି ପସନ୍ଦ ହୋଇଥିଲା ଓ ତା ସହ ପସନ୍ଦ ହୋଇଥିଲା ଝିଅଘର ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟବହାର ଚାଲିଚଳଣ । କଥା ସେଇଠି ହିଁ ପକ୍କା ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଖାଲି ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ଫର୍ମାଲିଟିଟା ବାକି ରହିଥିଲା ଯାହା । ଫାଇନାଲ ଖିଆ ବେଳକୁ ମୋତେ ମିଶେଇ ଆଠ ଜଣ ଯାଇଥିଲୁ ।

ଗରିବ ମଣିଷର ଟିକି ଦୁନିଆଟିଏ । ଅଳ୍ପରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଏଇ ଦୁନିଆର ଲୋକମାନେ । ଯଦିଓ ଦେବାନେବା ଆଦି କଥା ଥାଏ ହେଲେ ସେସବୁ ବି ସେଇ ତେଲ ଲୁଣର ସଂସାର ଭିତରର ଛୋଟ ମୋଟ ଜିନିଷ ଭଳି ଅଳୀକ । ଯାହାହେଉ ସବୁ କିଛି ଭଲ ଭଲରେ ଛିଡିଗଲା । ଗଜିଆର ସନା ପଢିଆରିର ସାନ ଝିଅ ବାହାଘର ଫାଇନାଲ ହେଲାନି ତ, ଯୋଡି ହୋଇଗଲା ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ ମୂଷାଖଣ୍ଡି ଗାଁ ସହିତ ଆମ ଗାଁ'ର ।

ସୁରଜ ବଡ଼ଜାତ୍ୟାର ଫିଲ୍ମ ପରି ବାହାଘରର ଦୀର୍ଘ ବର୍ଣ୍ଣନା ନକରି ସିଧା ଆସୁଛି ମୋ କାହାଣୀ ଉପରକୁ ।

ସେ ସମୟରେ ଗାଁ ଜୀବନ ଆଜିକାଲିର ପରି ନଥିଲା । ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ପୁଅର ମତାମତ ନେବା କି ପୁଅ ଯାଇ ଝିଅକୁ ଦେଖିବା ପ୍ରଥା ପ୍ରାୟ ନଥିଲା । ଅନେକ ପୁଅଙ୍କର ମନରେ ଶହେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି ଲୋକଲଜ୍ଜା ଭୟରେ ସୁନାପୁଅ ଭଳି "ଗୁରୁଜନମାନେ ଯାହା ଠିକ କରିବେ" ଭଳି ଉପର ଠାଉରିଆ ଡାଇଲଗଟିଏ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତି । ପେଟେ ଭୋକ ମୁହେଁ ଲାଜ ପରି ପରେ ନିରୋଳା ଦେଖି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପଚାରନ୍ତି "କେମିତି ଝିଅଟା ଦେଖିବାକୁ?", "ସବୁ ଭଲ ନା" । ଏମିତି କେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ।

ଗଜିଆର କେସରେ କଥାଟା ଟିକେ ଗୋଳମାଳିଆ ହୋଇଗଲା । ସହଜେ ଟିକେ ଲାଜକୁଳା ସ୍ଵଭାବର ସେ ଆଉ ତାପରେ ଯେଉଁମାନେ ଝିଅ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ ସମସ୍ତେ ସମ୍ପର୍କରେ ଏମିତି ଯେ ଗଜିଆ କାହାକୁ ମୁହଁ ଖୋଲି କିଛି ପଚାରି ପାରିଲାନି । ବାକି ରହିଲି ମୁଁ । ହେଲେ ମୁଁ ଜାଣିଶୁଣି ଧରାଛୁଆଁ ଦେଉ ନଥାଏ ଗଜିଆକୁ । ବିଚରାର ମାନସିକ ଅବସ୍ଥା ଦେଖିବାର ଥିଲା ।

ଦୈନିକ ଅଭ୍ୟାସ ପରି ବଡ଼ି ଭୋରରୁ ଉଠି ନଈ ଆଡେ ଧାଇଁଛି ମୁଁ । ବାବନା ଭୁତ ପରି ବନ୍ଧ କଡ଼ ବୁଦାରୁ ଭୁଷକରି ବାହାରି ପଡିଲା ଗଜିଆ ।  ଚମକି ପଡି ଛାତିରେ ମେଞ୍ଚେ ଛେପ ପକେଇ କହିଲି, "କିରେ, ତୋର ବେଳ ଅବେଳ କିଛି ନାହିଁ ! ଶଃ ଏମିତି ବାହାରୁଛି ବାଟ ମଝିରୁ ଯେ ମଣିଷର ହାର୍ଟ ଫେଲ କରେଇଦେବୁ !" ।
ବାଁ ହାତଟାକୁ ମୋର ଧରି ପକେଇ ଅତି ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା ଗଜିଆ, "ନିଧିଆ'ଇ, ତତେ ସେଦିନରୁ ଖୋଜୁଛି ହେଲେ ତୋ ଭେଟ ମିଳୁନି । ଯାହାହେଉ ଆଜି ଭେଟ ହୋଇଗଲା" । ଆଉ ବୁଲେଇ ବଙ୍କେଇ ଶେଷକୁ ପଚାରିଲା,
"ନିଧିଆ'ଇ, ତୋ ମନକୁ ଝିଅଟି ଯାଇଛି ନା? ଦେଖିବାକୁ କେମିତି?"
"କିରେ ତୋ ବାପା ଦାଦାଙ୍କ ମନକୁ ଗଲା.. ହେଲାନି, ତୁ ପୁଣି ମୋ ମନକୁ ଯିବା କଥା ପଚାରୁଛୁ?"
"ନିଧିଆ'ଇ, କହମ ତୋ ମନକୁ ଯାଇଛି ନା ନାହିଁ?"
"ନା, ସବୁ ଭଲ ।  ତମ ଘରକୁ ବନ୍ଧୁ ହିସାବରେ ଠିକ ବନ୍ଧୁଟିଏ ପାଇବ । ଝିଅଟା ବି ସବୁ ଆଡକୁ ପୁରା ଫିଟ । ହେଲେ.."
"ହେଲେ ପୁଣି କଣ?"
"ସବୁ ଭଲ ଯେ, ହେଲେ ଝିଅଟା ପୁରା ଜହ୍ନି ମଞ୍ଜି ପରି ଗୋରା । କେମିତି ତୋ ଦାଦା ଦେଖିଥିଲା କେଜାଣି ! ତୋ ପରି ଗୋରା ପିଲାକୁ କେମିତି କଳା ପିଲାଟିଏ ପସନ୍ଦ କଲେ !"
ଜଳନ୍ତା କାଠରେ ପାଣି ଢାଳିଦେଲା ପରି ଗଜିଆର ଉତ୍ସାହିତ ମୁହଁଟା ଥଣ୍ଡା ପଡିଗଲା ପୁରା । କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ନୀରବରେ ଛିଡା ହୋଇ ରହିଲା ଖୁଣ୍ଟଟା ପରି । ତା ପରେ କଟା ଗଛ ପରି ମୋ କାନ୍ଧରେ ଲୋଟିପଡି ଭେଁ ଭେଁ ହୋଇ କାନ୍ଦି ପକେଇଲା ।
"ମୋ ନିଜ ଦାଦାଟା ମୋ ସହ କି ଖେଳ ଖେଳିଲା ନିଧିଆ'ଇ ! ମୋ ଜୀବନକୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲା..ଭେଁ..ଏଁ ..ଏଁ"
"ଯାହା ତ ହେବାର ହେଲାଣି, ତୁ ଆଉ ଏମିତି ଅଧର୍ଯ୍ୟ ହୋ ନା । ବାହାଘର ତ ଯୋଗ ବରାଦ କଥା ।" ଏମିତି ଅନେକ ବୁଝା ସୁଝା କରି ତାକୁ ଘରକୁ ପଠେଇଲି ।

ହେଲେ ଗଜିଆର ମନରେ ଯୋଉ କଥାଟା ମୁଁ ଛାଡି ଦେଇଥିଲି, ତାହା ଗୋଲେଇ ଘାଣ୍ଟି ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କରି ପକାଉଥିଲା ଗଜିଆକୁ ।

ବାହାଘରରେ ବନ୍ଧୁ କୁଣିଆରେ ଘର ହାଉଯାଉ । ଗଜିଆ ମନ କିନ୍ତୁ ଅଶାନ୍ତ । କାରଣଟା ନା ସିଏ କାହାକୁ କହି ପାରୁଛି ନା ତା ମନ ଜାଣି ତାକୁ କିଏ ବୁଝେଇ ପାରୁଛି । ଏମିତି ଏମିତିରେ ବାହାଘର ହାତଗଣ୍ଠି କର୍ମଟା ବି ସରିଗଲା । ଗଜିଆର ଶଶୁର ଘର ଲୋକେ ବି ଟିକେ ସନ୍ଦେହରେ ପଚାରିଲେ, "ଜଇଁପୁଅର ମୁହଁ କାହିଁ ଶୁଖିଲା ଶୁଖିଲା ଦେଖା ଯାଉଛି?" । ବୟସ୍କ ଲୋକ କିଏ ଜଣେ ବୁଝେଇ ଦେଲା, ନା ସେମିତି କିଛି ନୁହେଁ । ବାହାଘରରେ ଉପାସିଆ ହୋଇ ସେମିତି ଦେଖାଯାଉଛି ।

ବାହାଘର ଭଲରେ ଭଲରେ ସରିଲା । ଏବେ ଝିଅ ଜ୍ବାଇଁ ବିଦା ହେବାର ବେଳ । ସବାରି ପାଲିଙ୍କି ଘର ଦାଣ୍ଡରେ ରେଡି । କାନ୍ଦ ବୋବାଳି ଭିତରେ ଝିଅକୁ ଆଣି ବସାଗଲା ସବାରିରେ । ସୁଟକେଶ, ପାଣି ଲୋଟା ସହ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜିନିଷ ସବୁ ରଖି ସବାରି ବାଲା "ହାକୁମ ଢାବଲ" କହି ସବାରି ଉଠେଇ ଚାଲିଲେ । ଶଙ୍ଖୁଆ ପେଁ କରି ଦୁଇଥର ଶଙ୍ଖ ଫୁଙ୍କିଦେଲା । ବାରିକ ତା ପେଡି ପୁଟୁଳା ଧରି ସାଇକେଲ ଗଡ଼ାଇଲା । ଆଉ ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଲେ ପାଲିଙ୍କିରେ ଗଜିଆ । ଦୁଇ ତିନିଟା ଗାଁ ଯିବା ପରେ ପଡିଲା ବିଲ ପାଟ ରାସ୍ତା । ଆଉ ଅଳ୍ପ ବାଟ ପରେ ଆସିଯିବ ଆମ ଗାଁ । ଗଜିଆର ଧୈର୍ଯ୍ୟର ବନ୍ଧ ଆଉ କଂଟ୍ରୋଲରେ ରହୁ ନଥାଏ । ବଡ଼ ପାଟିରେ ଚିଲ୍ଲେଇକି କହିଲା, 'ରୁହ' ।

କଣ ହେଲା ବୋଲି ଅଟକି ଗଲେ ସବାରି ଓ ପାଲିଙ୍କି ବାଲାଏ । ଗଜିଆ ପାଲିଙ୍କିରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଦଉଡ଼ି ଗଲା ସବାରି ପାଖକୁ । ଓଢଣା ଭିତରେ ଲୁଚି ବସିଥାଏ ନୂଆ ବୋହୂଟି । ଗଜିଆ ଯାଇ ଓଢ଼ଣାକୁ ଟାଣି ଦେଲା । ଚନ୍ଦ୍ରଉଦିଆ ଗୋରା ତକ ତକ ମୁହଁଟା ଝାଉଁଳି ପଡିଥାଏ । ଟିପି ଟିପି ଚନ୍ଦନ କୁଙ୍କୁମ ଅଳ୍ପ ନେସି ହୋଇଯାଇଥାଏ ମଥାରେ । ଗଜିଆ କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ତଟସ୍ଥ ହୋଇ ରହିଗଲା । ଝିଅଟିର ଆଖି ତଳେ ଶୁଖି ଆସିଥିବା କଜ୍ଜଳର ଦୁଇ ଧାରକୁ ହାତରେ ପୋଛି ଦେଲା ସେ । ପାଣି ଲୋଟାଟିକୁ ବଢ଼େଇ ଦେଇ ପଚାରିଲା, "ପିଇବ?" ।  ନୂଆ ବୋହୁଟି ଟିକେ ଭରସା ପାଇଲା ବୋଧେ, ମୁଣ୍ଡ ହଲାଇ ମନା କଲା । ଆଉ ସ୍ମିତ ହସିଦେଲା । ଗଜିଆକୁ ଯେମିତି କୋଟିନିଧି ମିଳିଗଲା ଆଉ ଅଳ୍ପ ହସିଦେଲା ସେ ବି ।

***   ***   *** ***

କେତେ ବର୍ଷ ହୋଇ ଗଲାଣି ଏ ଘଟଣାକୁ । କେତେବେଳେ ଗଜିଆ ଘରଆଡେ ବୁଲି ଯାଇଥିଲା ବେଳେ ଯଦି କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ମୁଁ ଉଠେଇଦିଏ ସେ ଘଟଣାଟି, ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ହସି ଦିଅନ୍ତି ଏକାବେଳେ..

ସର୍ଜିକାଲ ଆକ୍ରମଣ

କିଛି ଦିନ ହେବ ପରେଶାନ କରି ଆସୁଥିଲେ ସେ ଶତ୍ରୁ ଦଳ ମୋତେ । ନିଦ ହଜି ଯାଇଥିଲା ମୋର । ସବୁ ଶାନ୍ତି ଚାଲି ଯାଇଥିଲା ଜୀବନରୁ । ଦୁଃଶ୍ଚିନ୍ତା ଓ ଅନିଦ୍ରାରୁ ବଦହଜମି ହୋଇ ମନ ଶରୀର ପୁରା ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ମୁଁ ଅନେକ କଷ୍ଟ ଭୋଗୁଥିଲି । ଜୀବନ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଦୁର୍ବିସହ । ମୁଁ ଥିଲି ଦୁଃଖୀ ।

ସେମିତି କିଛି ପୁରୁଣା ଶତ୍ରୁତା କି ଜମିଜମା ଗଣ୍ଡଗୋଳ ନଥିଲା ସେମାନଙ୍କ ସହ । ତଥାପି ସେମାନେ ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଥିଲେ ଏକପାଖିଆ ଅଘୋଷିତ ଯୁଦ୍ଧ । ରକ୍ତମୁଖା ହୋଇ ପଡିଥିଲେ ସେମାନେ । ରାତିର ଅନ୍ଧକାରର ସୁଯୋଗ ନେଇ ସେମାନେ କରୁଥିଲେ ବାରମ୍ବାର ହମଲା ।

ସାମନା ସାମନି ଯୁଦ୍ଧରେ ଦଳି ମକଚି ସେମାନଙ୍କ ସତ୍ତା ହଜେଇ ଦେବାକୁ ମିନିଟଟିଏ ସମୟ ଲାଗି ନଥାନ୍ତା ମୋତେ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କରୁଥିଲେ ଭୀରୁ କାପୁରୁଷ ପରି ଲୁଚାଛପା ଆକ୍ରମଣ । ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇ ପଡୁଥିଲି ମୁଁ । ସମସ୍ୟାର ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ସମାଧାନ ପାଇଁ LOCରେ  ଜାଲ ବି ମଡ଼େଇ ଦେଇଥିଲି । ହେଲେ ସେମାନେ ଥିଲେ ଧୂର୍ତ୍ତ । ଗଳି ଛପି ଚାଲି ଆସୁଥିଲେ ଏ ପଟକୁ । ମୁଁ  ପରେଶାନ ହୋଇ ଯାଉଥିଲି ଦିନକୁ ଦିନ ।

ଦିନକର ଘଟଣା । ସମୟ ମଧ୍ୟରାତି । ଭାତଖିଆ ନିଦଟା ସାମାନ୍ୟ ଲାଗି ଆସିଛି ଆଖିକୁ । ସେମାନେ ପୁଣିଥରେ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଅତର୍କିତ ଆକ୍ରମଣ । ଯୁଦ୍ଧ ଚିତ୍କାର ଦେଇ ଝପଟି ଆସିଲେ | କିଟିକିଟି ଅନ୍ଧାରରେ ଜଣା ପଡୁ ନଥାଏ ସେମାନଙ୍କ ରକ୍ତମୁଖା ଚେହେରା।

ଚାଉଁକିନା ଭାଙ୍ଗିଗଲା ନିଦ ।

ନା ଆଉ ହେବନି । ଆଜି ହିଁ ଦେବାକୁ ହେବ ସେମାନଙ୍କୁ ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା । ପୂର୍ବରୁ କରିଦେଇଥିଲି ମୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି । ଚୀନର କୁଶଳୀ ବୈଜ୍ଞାନିକ ମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳରେ ନିର୍ମିତ ଅସ୍ତ୍ରଟିକୁ ସଜିଲ କରି ଲୁଚାଇ ରଖିଥିଲି ଆଗରୁ । ଘାଲେଇ ହୋଇ ପଡି ରହି ଅପେକ୍ଷା କଲି ସେମାନଙ୍କ ଆସିବା ଶବ୍ଦକୁ । ଯୁଦ୍ଧ ଚିତ୍କାର କ୍ରମେ ପାଖେଇ ଆସିଲା ।

3..2..1.. ହର ହର ମହାଦେବ କହି ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି ମୁଁ ଅନ୍ଧାଧୂନିଆ ଘମାଘୋଟ... ସର୍ଜିକାଲ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ ।

ଢ଼ୋ ଢା ଶବ୍ଦ ଚିରି ପକାଉଥାଏ ରାତ୍ରିର ନୀରବତାକୁ । ମୋ ଚିନା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅସ୍ତ୍ରର ଆଘାତରେ ଟଳି ପଡୁଥାନ୍ତି ଶତୃଗଣ । ଶତ୍ରୁ ବଂଶ ନିପାତ କରିଦେବାର ଭୁତ ସବାର ହୋଇଥାଏ ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ।

ଦୁର୍ଦ୍ଧଷ କଳିଙ୍ଗର ରକ୍ତ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଛି ମୋ ଧମନୀରେ । ଆଜି ଦୟା ମାୟାର କୌଣସି ସ୍ଥାନ ନାହିଁ । ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଟଳି ପଡୁଥାନ୍ତି ଶତାଧିକ ଶତ୍ରୁ । ବିଜୟର ଉଲ୍ଲାସରେ ମୁଁ ହୋଇ ପଡୁଥାଏ ଆତ୍ମହରା ।

ସର୍ଜିକାଲ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ ସଫଳ ।
ଜିରୋ କାଜୁଆଲିଟି ମୋ ପଟରୁ । ଶତ୍ରୁକୁ ମୂଳ ସହ ଉପାଡି ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଛି ଆଜି..

"ଅଜା, ଅଣ୍ଡାବାଲା ନଟିଆ କେବିନ ତଳୁ ଗୋଟେ ଅଣ୍ଡା ପେଟିର ଖୋଳ ନେଇ ଜଳେଇ ଦେଲନି ? ଏତେ କାମ କରୁଥିଲ ରାତି ଅନିଦ୍ରା ହୋଇ !"

"ତୋ ମୁଣ୍ଡ ଗଣ୍ଡି । ଶ.. ଅକାଳ କୁଷ୍ମାଣ୍ଡ କୋଉଠିକାର । ଦେଖେଇ ଦେଲୁ ତୋ ପାନବାଲା ବୁଦ୍ଧି । ତୁ ଟା କିଛି କରି ପାରିବୁନି ଜୀବନରେ । ଏଇମିତି ଖାଲି ପାନ ପତରରେ ଚୁନ ଘଷୁଥିବୁ ସାରା ଜୀବନ"

ମୋ ସିଂହ ଗର୍ଜନ ଦେଖି ଶ୍ଵାନ ଲାଞ୍ଜ ଜାକିଲା ଭଳିଆ ଚୁପ ହୋଇ ବସିପଡିଲା ଦୁନା । ପାଖରେ ଛିଡା ହୋଇ ଶୁଣୁଥିବା ନୋକା, ଦାମ, ଶାମ, ଗୋପାଳ ସବୁ ଚିଡି ଉଠିଲେ ଦୁନା ଉପରେ ଏକାବେଳକେ ।

ପାନ ଖଣ୍ଡେ ବଟୁଆରୁ ବାହାର କରି କଳରେ ଜାକୁ ଜାକୁ କହିଲି, "ଆରେ ବୋକା, ଏଇଟା ହେଲା ସର୍ଜିକାଲ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ । ବିନା ନୋକସାନିରେ ବିନା ଧନ ଜୀବନ ହାନୀରେ କରାଯାଏ ଏ ଆକ୍ରମଣ । ଖବରକାଗଜରେ ଦେଖୁନୁ ମୋଦି କେମିତି ସେଇମିତିଆ ଗୋଟେ ସର୍ଜିକାଲ ଆକ୍ରମଣ କରି ପାକିସ୍ତାନିଆଙ୍କ ହଂସା ଉଡେଇ ଦେଇଛି । 
କିରେ ଅଣ୍ଡାଖୋଳ ହେଉ କି କଛୁଆ ଛାପ ଧୂପ କିମ୍ବା ଗୁଡ଼ନାଇଟ କାଗଜ, ଏସବୁ ଜାଳିଲେ ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିପଦ । ଫୁସଫୁସରେ ହେବ ଯାବତୀୟ ରୋଗ । ଆମେରିକା ବୈଜ୍ଞାନିକ ପରା ସେଥିପାଇଁ ଏସବୁକୁ ବ୍ୟାନ କରି ଦେଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଦେଶରେ । ହେଲେ ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଚାଇନିଜ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳରେ ନିର୍ମିତ ମଶାମରା ବାଡ଼ିକୁ ଯଦି ଥରେ ବୁଲେଇ ଦିଆଯାଏ, ମଶା ସବୁ ତତକ୍ଷଣାତ ମରି ଶୋଇବେ । 440 ଭୋଲଟର ଝଟକା ଏମିତି ଲାଗିବ ସେମାନଙ୍କୁ, ମନର ସବୁ ଓରିମନା ମେଣ୍ଟିଯିବ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଥରେ ଦେଖିଦେଲେ ନୟନରେ । ଦେହକୁ ହିତ, ଶତ୍ରୁ ନିପାତ ।
ଏଥର ବୁଝିଲୁଟି ବାପା ଦୁନା । ସର୍ଜିକାଲ ଷ୍ଟ୍ରାଇକର କରାମତି ।"

ସବୁ ବୁଝିଲା ପରି ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି ଦେଇ ନିଜ ଆଗ ଧାଡ଼ିଆ ଖଇରିଆ ଦାନ୍ତ ଆଠୋଟି ଦେଖେଇ ହସିଦେଲା ଦୁନା ।

ମୁଁ କହିଲି ହଉ ଆଉ ଚାରିଟା ପାନ ଦେ ମୁଁ ଘରକୁ ଯାଏ । ପାନ ଉପରେ ଚୁନ କାଠିଟା ଘଷୁ ଘଷୁ କହିଲା ଦୁନା, "ଅଜା, ଏଟାକୁ ଲଗେଇ ତମର ହେଲା ଶହେ ଏକୋଇଶି ଟଙ୍କା ।"

"ରହ, ପୁରୁଣା ରେଡ଼ିଓ ବାଲା ପାଉଣା ଗଣ୍ଡାକ ଦେଲେ ତୋ ବାକି ପଇସା ସବୁ ଏକାଦିନେ ଶୁଝି ଦେବିନି ।"

ପାନ ଚାରିଟା ଭାଙ୍ଗି ଜରିରେ ପୁରେଇ ମୋ ହାତକୁ ବଢେଇ ଦେଉ ଦେଉ କହିଲା ଦୁନା, "ଅଜା, ରେଡ଼ିଓ ବାଲା ଯଦି ପାଉଣା ନଦେବେ ମୋ ପଇସା ବୁଡିବ ନା କଣ?"

"କାହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛୁ?" ଲୁନାଟାକୁ ଗୋଡ଼ରେ ଷ୍ଟାର୍ଟ ମାରି ବସି ପଡି ଧୋତିଟାକୁ ସାଇଜ କରୁ କରୁ କହିଲି,  "କିରେ ଦେବେନି ଯିବେ କୁଆଡେ ! ନହେଲେ ଅଜା ସେଠି ବି କରିଦେବ ଗୋଟେ ସର୍ଜିକାଲ ଅପରେସନ..ହେ ହେ ।"

ଦୁନାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାକୁ ଅପେକ୍ଷା ନକରି ଲୁନାକୁ ଭୁଁ କିନା ମୋଡି ମୁଁ ଚାଲିଲି ମୋ ବାଟରେ । ପଛରେ ଉଡୁଥିଲା ସାଇଲେନ୍ସର ପାଇପରୁ ଭୁଷ ଭୁଷ ଧୁଆଁ..

                               ମଶାଙ୍କୁ ନମଣିବ ଛାର,
                               ମଶାଯେ ସାକ୍ଷାତ ଅସୁର