ଅଜାଙ୍କ ବସ୍ ଯାତ୍ରା

ଗାଁ ଛକ ମୁଣ୍ଡେ   ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ

    ଯିବା ପାଇଁ ଅଜା କଟକ,  

ଦେଖିଦେଲେ ଦୂରୁ  ବଅସ ଆସୁଛି

   କହିଲେ, ବାବୁରେ ଅଟକ ।

ଉଣ୍ଡିକରି ଅଜା     ପଚାରନ୍ତି ବାବୁ

   ଅଛି କିରେ ସିଟ ଖାଲି,  

ଏତେ ଦୂର ବାଟ  ଠିଆ ହୋଇକରି

   ଯାଇ ପାରିବିନି ଚାଲି ।

ହେଲପର ଟୋକା   ଓହଳିକି ଅଧା

   କହେ ଅଛି ସିଟ ପ୍ରଚୁର,  

ଭିତରକୁ ଜଲଦି    ପଶି ଆସ ଅଜା

  ବେଳ ହୋଇଲାଣି ଉଛୁର ।

ଭିତରକୁ ଆସି   ଭିଡେ ହୋଇ ଠେସି 

   ଅଜା ରାଗି ହେଲେ ଗରଗର,  

ଆଗରୁ କହିଛି    ଯାଇ ପାରିବିନି

   ଗାଡି ରଖ ଆରେ ଡ୍ରାଇଭର  ।

କଣ୍ଡକ୍ଟର ଯାଇ     ବୁଝାଇଲା କହି

   ରୁହ ଅଜା ଟିକେ ଥୟ ଧର, 

ସିଟ ଅଛି ଖାଲି   ପଛ ଆଡେ ଦେଖ

  ମିଛୁଟାରେ ହୁଅ ଗର ଗର ।

ଭିତରକୁ ପଶି   ଦେଖିଲେ ଅଜା

  ଖାଲି ଅଛି ପଛ ସିଟ ପୁରା,  

ଝରକା ପାଖକୁ  ବସିଗଲେ ଯାଇ

 ମୁଣ୍ଡ ତାଙ୍କ ଟିକେ ଥଣ୍ଡା ହେଲା ।

ଦେଖୁଦେଖୁ ସବୁ   ସିଇଟି ପୁରିଲା 

  ବଅସ ଚାଲିଲା ଘୁଉଁ ଘୁଉଁ,    

ଝରକା ସେପଟୁ   ହାଉଆ ବହିଲା

  ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢି ସୁଉ ସୁଉ ।

ଆଖିପତା ଟିକେ  ମାଡି ଆସୁଥିଲା

 କିଏ ଗୋଟେ ଆସି ପିଟି ହେଲା,  

ପାଖ ଯାତିରିଟି  ଢ଼ୋଳେଇ ଢ଼ୋଳେଇ

   ମୁଣ୍ଡଟାକୁ ଆଣି କୁଟି ଦେଲା ।

ଆସ୍ତେ କରି ତାକୁ   ହଲେଇ କହିଲେ

   ଭଲ କରି ଟିକେ ବସ ଭଲା, 

ମୁଣ୍ଡ ପିଟି ପିଟି   ଅଖଞ୍ଜ କରି କହ  

   ନିଅ କେଉଁ ଜନମର ବଦଲା ।

ପଖାଳ ଗଣ୍ଡିଏ   ଚଢେଇ ଦେଇଛି

   ମୁଣ୍ଡ ସ୍ୱତଃସ୍ପୃତ ଯାଏ ହଲି, 

ଏପଟକୁ ତମେ  ଚାଲିଆସ ଅଜା

  ସେପଟକୁ ମୁହିଁ ଯାଏ ଚାଲି ।

ଝରକାକୁ ଛାଡି   ଯିବିନିରେ ଭାଇ

  ଥଣ୍ଡା ହାଉଆକୁ ତ୍ୟାଗ କରି, 

ନ ଢ଼ୋଳେଇ ତମେ  ଆରାମେ ଶୁଅ ହେ

  ମୋ’ରି କାନ୍ଧରେ ମଥା ଡେରି । 

ସାଥି ପାସେଞ୍ଜର  ଶୋଇଗଲା ନିଦେ

   ଅଜାଙ୍କ କାନ୍ଧରେ ମୁଣ୍ଡ ଡେରି, 

କିଛି କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟେ   ଅଜା ଶୋଇଗଲେ

   ଗହଳ ନିଦରେ ଥିରି ଥିରି ।

ଚାଉଁ କିନା ଅଜା   ଦେହକୁ ଲାଗିଲା

   ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା କିଛି କୁଲ କୁଲ, 

ଆଖି ମଳି ଉଠି    ଅଜା ଦେଖୁଛନ୍ତି

  ଲୋକ ଗଡାଇଛି ବହେ ଲାଳ ।

ପାଟିରୁ ତାହାର   ଗରଳ ବୋହିକି

    ଅଜା ସାର୍ଟ ଅଧା ଭିଜେଇଛି, 

ଗୋଲାକାର ଏକ  ଚିହ୍ନ କରି ସେଠି

    ମାନଚିତ୍ର ଗୋଟେ ଆଙ୍କି ଅଛି ।

ରାଗେ ପାଚି ଅଜା   ଓଝାଳିଲେ ତାର

    ସପ୍ତ ପୁରୁଷକୁ ବସି ସେଠି, 

ଆଖି ମଳି ମଳି    ସବୁ ବୁଝିଗଲା

    ଲୋକଟି ଗଭୀର ନିଦୁ ଉଠି ।

କହିଲା ଅଜା ହେ   ଅଜାଣତେ ନିଦେ

    ପାଟିରୁ ବୋହିଲା ବୋଝେ ଲାଳ, 

ଜୀବନରେ କେବେ   ଯାତ୍ରା ନକରିବି

       ଆଉ କେବେ ଖାଇ ପଖାଳ ।

କାନ ମୋଡ଼ିକରି   ଖାଉଛି ଚାପୁଡ଼ା

  ଦୋଷ ମୋର ତମେ କ୍ଷମା କର, 

ଲାଳ ତକ ସବୁ   ପୋଛି ମୁଁ ଦେଉଛି 

    ବାହାର କରି ମୋ ରୁମାଲ ।